4033 – DONDERDAG 2 NOVEMBER 2023 > VERDER OPLETTEN WANT DEFINITIEF IS EEN ANTWOORD ZELDEN...

Nog vóór het eerste licht de kamers binnendrong was ’N°501C’ al lang en klaar wakker. Tijd om zich te toiletteren nam hij niet. Een koffie daar had hij altijd tijd voor.

Hij zette het raam open en liet de frisse ochtendwind binnengolven.

Angst voor het negatieve of misschien zelfs het positieve is iets wat dikwijls onderschat wordt.

Zeker 15 minuten bleef hij naar de omslag tussen zijn handen staren, besliste zich en scheurde de enveloppe – nog wel aan de verkeerde kant – open.

Hij begon koortsachtig de tekst, eerst vluchtig diagonaal, daarna meer in detail te lezen. Vele officiële termen, voor hem, moeilijk te begrijpen liet hij voorlopig achterwege.

Menige passage verstond hij absoluut niet in die zin dat hij zelfs overwoog volgende week opnieuw de gemeentelijke diensten op te zoeken. Hoewel hij vreesde dat dit allemaal verloren moeite zou zijn. Toen besloot hij verder te gaan want tijd wou hij niet meer verspillen.

Wel stond er een passage waar ’N°501C’ moed uitschepte. Die passage ging ongeveer als volgt ‘…Door navraag hebben onze diensten geconstateerd dat u het volledige recht hebt uw oorspronkelijke naam terug te krijgen en te gebruiken… Onze diensten zullen derhalve instaan voor alle te ondernemen stappen om deze operatie – zonder kosten - tot een goed einde te brengen…’ gedaan was het nog niet en ’N°501C’ stond op om nog een andere Senseo klaar te maken.

Slurpend aan de warme koffie las hij een paar alinea’s verder ‘…gezien de heer ’N°501C’ aan al zijn burgerlijke verplichtingen heeft voorzien, al zijn belastingen heeft betaald en de staat nergens schatplichtig is… blablabla… is hij ook vrij, mits inschrijving bij alle noodzakelijke diensten, een nieuwe maar nog niet registreerde naam en voornaam aan te nemen…’.

Alsof de noorderwind in een ongecontroleerde vlaag binnendrong kreeg ’N°501C’ koude rillingen.

‘Dit opent onverwachte perspectieven…’ dacht hij ‘… maar lijkt wel te mooi om waar te zijn. Zou het echt kunnen, zou het echt mogelijk zijn’?

Vol scepticisme las en herlas hij de brief meermaals. Hij wist dat - wat het antwoord van de ambtenarij ook moge zijn – er nog vele obstakels zouden kunnen komen ‘…want definitief is een woord zelden...’. 

Zijn hersenen pijnigend bleef hij ijsberend door de kamer dwalen. Zoekend en alles aftastend en steeds alert en attent blijvend.

Toen schoten alle gebeurtenissen van de twintigste dag te binnen en daarom begon hij enthousiast en razendsnel te telefoneren naar nummers en mailen naar adressen wereldwijd. ’N°501C’ wist dat hij voorzichtig te werk moest gaan, vergissingen begaan zou fataal zijn.

Vanuit één of andere windstreek kreeg hij soms iemand aan de lijn. Van andere abonnees kreeg hij het antwoord dat de gevraagde persoon afwezig was maar hem in de kortste tijd zou terug oproepen. Afhankelijk van de lokale tijd was de instroom van mail beperkt.

Een contact dat vooruitzichten bood was dat van ‘Nanoek’ de oude Inuit in het barre noorden van Québec in Canada die zijn probleem kende maar hem geen voldoening kon schenken.

‘Nanoek’ gaf ’N°501C’ de coördinaten van zijn vriend ‘Angulluk’ uit Siorapaluk in Groenland. Jammer… ook hij moest het antwoord schuldig blijven maar dacht dat een meer dan goede kennis in Fins Lapland soelaas zou brengen.

Tenslotte kon ‘Heiká’ uit Utsjoki in het noorden van Finland hem helpen en beloofde hem het gevraagde in zo kort mogelijke tijd door te mailen.

Niet lang daarna kwam de mail uit Finland binnen. ’N°501C’ las en herlas de tekst tot driemaal toe. Zó zeker wou hij zijn.

Hij ordende – hopelijk voor de laatste keer zijn paperassen en ging aan tafel zitten, nam zijn beste pen en schreef, met sierlijk gevormde letters, de tekst in het vakje ‘Nieuw te immatriculeren naam’.

Gaf heel snel een belletje naar het, voor hem uitzonderlijk open gebleven, bureau ‘Mijn papieren zijn ingevuld Mijnheer…’ zei hij en vroeg vol fatsoen ‘… mag ik nu langs komen’.

Affirmatief was het antwoord.

De bediende van de dienst burgerlijke zaken was zeer welwillend en nam alle documenten door. Alles bleek in orde te zijn en de nodige krabbels en stempels, parafen en goedkeuringen werden op de juiste plaats met de exacte data geplaatst.

‘Zo…’ zei de ambtenaar terwijl hij de papieren naar ’N°501C’ doorschoof ‘Sorry… het is vanaf nu niet mijnheer ’N°501C’ maar…’ even wachtte de man ‘… wat betekend uw nieuwe naam nu eigenlijk’?.

‘Se vaeltava’? ... ‘…die naam ben ik beginnen te zoeken in het noorden van Québec bij de Inuit  maar ik moest verder zoeken in Groenland en ben tenslotte in het Finse Lapland terecht gekomen…’. De ambtenaar stelde voor de tweede maal de vraag ‘Maar wat betekend die naam dan wel’?.

Zei de oude ’N°501C’ ‘De Ronddwalende… vanaf nu heet ik De Ronddwalende’

Zie dag 20 > FACTCHECK ER IS GEEN OPWARMING OP DE ZUIDPOOL

‘De Ronddwalende’ heeft beloofd regelmatig nog van hem te laten horen. Blijf hem volgen…